Los tremedales, terrenes pantanosos abondosos n'alteria y cubiertos de vexetación, almacenen un terciu del carbonu global atropáu nel suelu, pero figuren tamién ente les güelgues más amenaciaes de la Tierra. Un nuevu estudiu lideráu por Borja Jiménez-Alfaro, investigador de la Universidá d'Uviéu, l'Institutu Mistu de Biodiversidá (IMIB) y al Xardín Botánicu Atlánticu de Xixón, revela la manera en que'l clima regula la biodiversidá d'estos ecosistemes. L'estudiu, qu'apurre nuevos datos sobro'l papel del clima y les propiedaes del suelu na biodiversidá d'estes güelgues europees, realizar en collaboración con 20 investigadores d'Europa, utilizando xuna base de datos con muestreos de vexetación ellaborada pol consorciu internacional nos postreros 10 años. 

Les resultancies, publicaos na revista Global Change Biology, de máximu impactu na so área de conocencia, indiquen que la biodiversidá de los tremedales ta principalmente influyida pola temperatura a nivel biogeográfico, magar les respuestes difieren entre hábitats con distintes característiques ecolóxiques ya hidrolóxiques. El autores conclúin que'l caltenimientu de la biodiversidá de los tremedales va riquir encetar acciones específiques pa distintos tipos de hábitats, según la so distribución xeográfica. 

La clasificación de los ecosistemes mundiales, apocayá desenvuelta pola Unión Internacional pal Caltenimientu de la Naturaleza (UICN), identifica los tremedales boreales y templaos como un grupu funcional d'ecosistemes que formen medios turbosos minerotróficos, esto ye, alimentaos per agües superficiales o soterrañes. Los tremedales estremar por tantu de les turberas, ecosistemes rellacionaos, pero que la so principal fonte d'agua provien del mugor atmosférico (ombrotroficos). Los tremedales son muncho menos conocíos pol públicu, a pesar d'ocupar árees de mayor estensión en rexones templaes y boreales, especialmente en rexones fríes del hemisferiu norte y nos montes de llatitú media. 

Los tremedales, popularmente conocíos n'Asturies como llamargos, llamargu o treméu, tienen característiques ecolóxiques úniques que los converten en reservorios de biodiversidá; sicasí, tán seriamente amenaciaos na mayoría de les rexones onde s'atopen. Amás del impactu históricu producíu pola agricultura y la silvicultura, el cambéu climáticu y la deposición de nitróxenu amenacien la biodiversidá de les güelgues al amenorgar la so estensión xeográfica y alteriar la so composición d'especies. El calentamientu climáticu rellacionóse con estinciones locales d'especies mientres l'Holocenu y el Antropoceno, pero l'efectu concretu de los factores climáticos na distribución y diversidá de los tremedales ye entá poco conocíu. 

El investigadores utilizaron 27.000 nueses de campu p'analizar la influencia de variables climátiques y factores edáficos (pH de l'agua y capa freática) pa entender la distribución, riqueza y composición d'especies nes güelgues europees, evaluando asina trés variables esenciales de biodiversidá que se consideren fundamentales pal siguimientu de la biodiversidá. Los modelos estadísticos amosaron importantes efectos de la temperatura medio añal, el rangu térmicu diariu y la temperatura branizo nes variables de biodiversidá, con diferencies relevantes entre hábitats. Tamién detectaron un estragal mínimu de 600 mm de precipitación añal necesariu pa la presencia de tremedales. 

Les resultancies antemanen posibles impactos del calentamientu climáticu nos tremedales d'Europa, con cambeos predecibles ente tipos de hábitats y rexones xeográfiques. Borja Jiménez-Alfaro esplica que dellos tipos de tremedal tán especialmente amenaciaos nel sur d'Europa, onde se consideren abelugos postglaciales. El so grupu d'investigación tuvo estudiando tremedales relictos dende 2008, especialmente nel Parque Nacional de los Picos d'Europa, onde dos especies de plantes fueron declaraes "funcionalmente extintas" n'anteriores trabayos. Esti nuevu estudiu apurre un marcu pa entender los riesgos d'estinción d'especies de tremedal frente al cambéu climáticu, incluyendo encamientos pa definir oxetivos de caltenimientu basaos na diferenciación de hábitats.
Referencia:
Borja Jiménez-Alfaro, Liene Aunina, Michele Carbognani, Daniel Dítě, Eduardo Fernández-Pascual, Emmanuel Garbolino, Ondřej Hájek, Petra Hájková, Tatiana G. Ivchenko, Ute Jandt, Florian Jansen, Tiina H. M. Kolari, Paweł Pawlikowski, Aaron Pérez-Haase, Tomáš Peterka, Alessandro Petraglia, Zuzana Plesková, Teemu Tahvanainen, Marcello Tomaselli, Michal Hájek. Habitat-based biodiversity responses to macroclimate and edaphic factors in European fen ecosystems. Global Chanche Biology. 
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/gcb.16965#