"Como otros mozos de la mio edá, nesti momento, nun tengo claro qué voi facer… Voi estudiar inglés y dempués a buscar trabayu. Gustaríame trabayar nun colexu o n'una asociación". Son les pallabres de Patricia Menéndez Menéndez qu'apaecen nel cuentu ‘'Ensin barreres, la hestoria de Patricia'', una narración en primer persona dirixida a alumnos d'Infantil y Primaria col oxetu de sensibilizar sobre la discapacidá. Patricia Menéndez ye estudiante del últimu cursu de Psicoloxía y anguaño fai práctiques d'orientación educativa nel Colexu Públicu Fozaneli d'Uviéu gracies a una beca Fundación ONCE-Crue.

 

Ensin barreres, La hestoria de Patricia esplica, rellata, nun llinguax avezáu a los escolinos, la trayectoria d'esta estudiante de 22 años dende la so nacencia hasta l'actualidá. La narración, na que collaboró la orientadora educativa Isabel Colmenero Hidalgo, tien ilustraciones y rótulos del propiu alumnáu de Colexu Fozaneli.

Ente les sos páxines, los estudiantes van afayando cómo foi la vida de Patricia y les dificultaes que tuvo que superar hasta llegar al presente. "¿Queréis saber más coses de mi?", entruga-yos a los escolinos nel cuentu. "Nací enantes de tiempu y tuvi ingresada nel hospital casi dos meses", escribe. Patricia tien una discapacidá motora y muévese en siella de ruedes.

 

"Plantegé escribir esti cuentu para sensibilizar a toos,  a los que más los rapacinos, pa que vean cómo ye la vida d'una persona con discapacidá, les barreres que tenemos que superar y lo importante que  ye la inclusión", señala l'autora. ¿Cómo reaccionen los neños? "Tuvi ocasión de presenta-yos la idea y la reacción foi bien bona. Primero, de sorpresa; tamién, d'interés. Entruguen enforma", cuenta.

 

La estudiante de Psicoloxía comenta, con ocasión de la conmemoración güei del Día Internacional de les Persones con Discapacidá, que tuvo qu'encarar delles dificultaes: l'accesibilidá  ye tovía una d'elles. Entá tien problemes pa poder entrar cola siella de ruedes nos ascensores.

 

Na so vida académica, los inconvenientes foron menores. "Faigo los exames orales. Ye verdá que preciso más tiempu, pero'l tiempu tamién va na mi contra porque canso más", puntualiza. Patricia comenta que la so acoyida na Facultá de Psicoloxía de la Universidá d'Uviéu foi bien bona. "Dientro'l mio grupu d'amigos de la carrera, tán los mesmos becarios d'acompañamientu", señala. Estos becarios sofiten al alumnáu con discapacidá  bien sía arreglando problemes como la superación de barreres o faciendo  los sos apuntes, por exemplu. La Universidá d'Uviéu tien nestos momentos  daqué más de 300 alumnos con discapacidáes.

 

L'autora del cuentu destaca que la gran asignatura pendiente ye entá la inclusión, tanto social como llaboral. Güei mesmu, mientres se dirixía a l'aula na qu'imparte práctiques, tuvo problemes col ascensor. "Taben dos mozos nuevos, de la mio edá, y nun me dexaron entrar. Pásame de contino", afirma. Patricia cree qu'el so futuru llaboral va tar amestáu al sector públicu. Tien previsto facer el máster de Formación del Profesoráu para dempués opositar. "En discapacidá, tovía hai muncho por facer. El tema de la inclusión nun ta solucionáu. Hai que siguir trabayando, trabayando bien enforma", conclúi.